تبدیل شدن طاق پیروزی ناپلئون به نماد پاریس

در این پست از سایت bloginoo به بررسی تبدیل شدن طاق پیروزی ناپلئون به نماد پاریس پرداخته ایم.

تا آنجا که دیدنی های پاریس نمادین است، بین برج ایفل و طاق پیروزی است. اگر برج ایفل دارای نقاشی های دیواری بیشتری است که تصویر آن را نشان میدهند، طاق پیروزی صحنه های فیلم فوق العاده‌ای با اتومبیل هایی که دور آن میچرخند به ما داده است. دلیل آن این است که در یک میدان دایره ای قرار گرفته است که در آن 12 خیابان از جمله شانزه لیزه به هم میرسند.

این میدان که در اصل Place de l'Étoile (مربع ستاره) نامیده میشد، به دلیل شکل گیری ستاره مانند آن، در سال 1970 پس از رئیس جمهور فرانسه در قرن بیستم به Place de Charles de Gaulle تغییر نام داد. اما این رهبر متفاوتی بود که باید به خاطر طاق پیروزی تشکر کنیم، و او به همان اندازه نمادی از فرانسه است که ساختاری که او سفارش داده است.

چرا طاق پیروزی ساخته شد

طبق گزارش Napoleon.org، طاق پیروزی توسط ناپلئون بناپارت برای بزرگداشت پیروزی او در نبرد آسترلیتز و به طور کلی "تجلیل از ارتش بزرگ" ساخته شد. ساخت و ساز در سال 1806 آغاز شد و اولین سنگ در 15 اوت گذاشته شد.

طاقی که ناپلئون قصد داشت در راس ارتش پیروز خود سوار بر آن شود، از طاق تیتوس در رم الهام گرفته شده بود. اما نسخه فرانسوی در 164 فوت (50 متر) ارتفاع و 148 فوت (45 متر) عرض در مقایسه با Titus که فقط 50 فوت (15 متر) ارتفاع و 44 فوت (13 متر) عرض دارد بسیار چشمگیرتر خواهد بود.

W. Jude LeBlanc، دانشیار دانشکده معماری در موسسه فناوری جورجیا در آتلانتا میگوید : ناپلئون به این دلیل مشهور بود که هرگز کارها را ارزان انجام نمیداد و به فکر بزرگ بود.

امپراتور از معمار ژان فرانسوا ترز شالگرین که چند سالی را در رم گذرانده بود و قبلاً روی پروژه ای برای ورسای و کلیسا هایی مانند سنت فیلیپ دو رول و کلیسای سنت سولپیس کار کرده بود، دعوت کرد.

چقدر طول کشید تا طاق پیروزی ساخته شود

شاید ناپلئون و چالگرین در نسبت خود بسیار جاه طلب بودند، زیرا طاق نئوکلاسیک 30 سال طول کشید تا تکمیل شود، اگرچه کار مداوم نبود. در واقع، بیش از دو سال طول کشید تا پایه گذاری شود.

هنوز تمام نشده بود که ناپلئون در سال 1810 با همسر دوم خود، ماری لوئیز دو هابسبورگ-لورن ازدواج کرد. به عنوان جایگزین، او یک ماکت در اندازه کامل داشت که از چوب ساخته شده بود، بنابراین او و عروس 19 ساله اش میتوانستند عبور کنند. در زیر آن.

از قضا، نه ناپلئون و نه چالگرین شاهد تکمیل سازه نبودند. چالگرین در سال 1811 درگذشت و شاگرد سابقش لوئیس رابرت گوست این پروژه را بر عهده گرفت. اما در سال 1814، ناپلئون از سلطنت کناره گیری کرد و کار بر روی این سازه در صورتی که اصلاً انجام میشد، کند شد.

سلطنت دوباره برقرار شد و شاه لویی هجدهم کار بر روی طاق پیروزی را در سال 1823 از سر گرفت و سرانجام این پروژه در سال 1836 توسط شاه لوئی فیلیپ افتتاح شد.

اگرچه ناپلئون طاق پیروزی کامل خود را ندید، اما از آن عبور کرد. هنگامی که جسد او در سال 1840 به فرانسه بازگردانده شد (او در جزیره سنت هلنا در سال 1821 درگذشت)، به les Invalides آورده شد و در راه به آنجا از زیر طاق پیروزی عبور کرد.

محل قرارگیری پاریسی The Arc

طاق پیروزی و میدان شارل دوگل در امتداد Axe Historique (محور تاریخی) پاریس قرار دارند که از موزه لوور تا لادفنس امتداد دارد. طاق پیروزی تنها در امتداد این محور نیست. در یک انتها، Arc de Triomphe du Carrousel که از طاق های رومی Septimius و Constantine الگوبرداری شده است، بین موزه لوور و باغ Tuileries قرار دارد. این یکی تقریباً یک سوم اندازه است و همچنین توسط ناپلئون سفارش داده شده است.

در انتهای محور، La Grand Arche "به عنوان یک نماد متحد کننده قوی برای دویستمین سالگرد انقلاب فرانسه" در سال 1989 ساخته شد و یک پروژه رئیس جمهور فرانسه فرانسوا میتران بود. این توسط Johan Otto V. Spreckelsen طراحی شده است و بیش از دو برابر اندازه Arc de Triomphe است.

با وجود این همه طاق در پاریس و سراسر جهان، چه چیزی طاق پیروزی را خاص میکند؟

لبلانک میگوید : نمیدانم که از نظر ساختاری بدیع بود. طاق ها در زمان ساخته شدن آن به خوبی شناخته شده بودند، اگرچه طاق های ناپلئون بسیار عظیم بود. آنچه منحصر به فرد بود این بود که ستون نداشت.

آرک شامل بسیاری از مجسمه های قابل توجه است که آثار هنرمندان فرانسوا رود، ژان پیر کورتو و آنتوان اتکس روی ستون ها وجود دارد. سطوح دیگر شامل نقش برجسته های اضافی و نام ژنرال ها و نبرد ها است.

در زیر طاق پیروزی، مقبره سرباز گمنام قرار دارد که در سال 1921 اضافه شد، و شعله ابدی که هر شب دوباره برافروخته میشود. با توجه به مقیاس خود، Arc de Triomphe به دلیل ارائه یکی از بهترین مناظر شهر از عرشه مشاهده در بالا شناخته شده است.