مهم ترین قرص های اعصاب

در این مقاله از سایت بلاگینو بهترین قرص های اعصاب را برای شما معرفی کرده ایم اگر شما دوست دارید مهم ترین قرص های اعصاب را بشناسید با ما همراه باشید.

داروهای ضد اضطراب به کاهش علائم اضطراب مانند حملات پانیک یا ترس و نگرانی شدید کمک می کنند. رایج ترین داروهای ضد اضطراب، بنزودیازپین ها نامیده می شوند. بنزودیازپین ها گروهی از داروها هستند که می توانند به کاهش اضطراب و خواب راحت کمک کنند. آنها همچنین به عنوان شل کننده عضلانی، برای القای آرام بخش برای جراحی و سایر روش های پزشکی، و در درمان تشنج و ترک الکل استفاده می شوند. به بنزودیازپین ها آرام بخش یا خواب آور نیز می گویند. آنها پر مصرف ترین داروهای روانگردان در جهان هستند.

انواع مختلف ورزش، مانند پیاده‌روی، دویدن، یوگا یا تای چی می‌تواند کمک کند، همچنین می‌تواند استرس را در زندگی شما کاهش دهد و برای فعالیت های آرامش بخش مانند مدیتیشن، خواندن کتاب یا حمام آب گرم وقت بگذارید. صحبت با یک دوست قابل اعتماد، یکی از اعضای خانواده یا درمانگر و حل مشکلاتی که شما را آزار می دهد نیز می تواند کمک کند. در صورت امکان، این رویکردها باید ابتدا قبل از بنزودیازپین ها امتحان شوند. با این حال، زمانی که رویکردهای غیردارویی ممکن نیست یا کمکی نمی کند، بنزودیازپین ها می توانند تسکین دهنده باشند.

زمانی که بنزودیازپین ها به درستی استفاده شوند، داروهای بی خطر و موثری هستند. با این حال، آنها پتانسیل سوء استفاده دارند و می توانند اعتیادآور باشند. به همین دلیل معمولاً فقط برای استفاده کوتاه مدت یا گاه به گاه توصیه می شوند.

آیا به این درمان نیاز دارم؟

مقدار مشخصی از اضطراب یا بی خوابی یک واکنش طبیعی به آنچه در زندگی شما اتفاق می افتد است. ممکن است نگران باشید یا استرس داشته باشید، و گاهی اوقات این احساسات می توانند شما را در شب بیدار نگه دارند. اغلب این احساسات می گذرند و مشکلی ایجاد نمی کنند. با این حال، این احساسات زمانی می توانند مشکل ساز شوند که در طولانی مدت ادامه پیدا کنند، باعث ناراحتی شدید شوند، از نظر جسمی احساس بیماری کنند و بر رفتار شما تأثیر بگذارند. این نوع اضطراب ممکن است توسط یک رویداد چالش برانگیز زندگی ایجاد شود. همچنین می تواند نشانه ای از یک مشکل سلامت روان باشد.

توانایی به خواب رفتن و خوابیدن در طول شب می تواند تحت تأثیر بسیاری از مشکلات سلامتی قرار گیرد. اینها شامل شرایط فیزیکی است که باعث درد یا مشکل در تنفس و همچنین مشکلات سلامت روان می شود. وقتی خواب مختل می شود، سلامتی می تواند بیشتر تحت تأثیر قرار گیرد.

در حالی که هر موقعیت منحصر به فرد است و ممکن است رویکردهای درمانی متفاوتی مورد نیاز باشد، بنزودیازپین ها می توانند به تسکین کمک کنند.

داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین ها) چه می کنند؟

بنزودیازپین ها فعالیت انتقال دهنده عصبی GABA را افزایش می دهند - یک ماده شیمیایی در مغز که به شما کمک می کند احساس آرامش کنید. اثر آنها همچنین باعث ایجاد خواب آلودگی می شود و به خواب رفتن و خوابیدن در طول شب راحت تر می شود.

عوارض جانبی داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین ها)

عوارض جانبی بنزودیازپین ها به طور کلی خفیف است و ممکن است زمانی که این داروها در دوزهای پایین استفاده می شوند، مشاهده نشوند.

عوارض جانبی رایج عبارتند از :

• خواب آلودگی.
• سرگیجه.
• از دست دادن تعادل.

در دوزهای بالاتر، عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد :

• گیجی.
• سرگردانی.
• فراموشی.
• مشکلات تنفسی.
• افسردگی.

سایر اثرات احتمالی که بسیار نادر هستند عبارتند از بی قراری، توهم و کابوس. کاهش دوز می تواند به کاهش عوارض جانبی کمک کند.

بنزودیازپین ها می توانند یادگیری و به خاطر سپردن اطلاعات جدید و انجام برخی وظایف فیزیکی و ذهنی را سخت تر کنند. این توانایی ها پس از از بین رفتن اثر دارو به حالت عادی باز می گردند.

هنگامی که بنزودیازپین ها برای کمک به خواب استفاده می شوند، می توانند برخی از اثرات "خماری" مانند خواب آلودگی صبحگاهی و روزانه داشته باشند.

انواع داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین ها)

بسیاری از انواع بنزودیازپین ها در کانادا موجود هستند. همه بنزودیازپین ها یکسان عمل می کنند. با این حال، شدت و مدت اثرات آنها متفاوت است.

بنزودیازپین هایی که بیشتر برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شوند، کلونازپام (ریوتریل)*، آلپرازولام (زاناکس) و لورازپام (آتیوان) هستند. همچنین برومازپام (لکتوپام)، اگزازپام (سراکس)، کلردیازپوکساید (که زمانی به عنوان لیبریوم به بازار عرضه می شد)، کلورازپات (ترانکسن) و دیازپام (والیوم) استفاده می شود.

بنزودیازپین های مورد استفاده برای درمان بی خوابی شامل لورازپام (آتیوان)، نیترازپام (موگادون)، اگزازپام (سراکس)، تمازپام (رستوریل)، تریازولام (هالسیون) و فلورازپام (دالمان) هستند.

داروی دیگری که برای بی خوابی استفاده می شود زوپیکلون (ایمووان) است. این دارو مشابه بنزودیازپین ها است و عوارض جانبی مشابهی دارد. زوپیکلون ممکن است پتانسیل سوء مصرف کمتری نسبت به برخی بنزودیازپین ها داشته باشد. با این حال، مردم هنوز هم می توانند به این دارو معتاد شوند.

بنزودیازپین ها به شکل قرص یا کپسول در دسترس هستند که از راه خوراکی مصرف می شوند. برخی نیز به صورت قرص زیرزبانی که در زیر زبان حل می شود یا محلول تزریقی موجود است.

داروها به دو صورت شناخته می شوند : نام ژنریک و با نام تجاری یا تجاری. نام‌های تجاری موجود در کانادا در داخل پرانتز ظاهر می‌شوند. به عنوان مثال، آلپرازولام (زاناکس) و لورازپام (آتیوان).

چه مدت باید بنزودیازپین مصرف کنم؟

برای اکثر مردم، بنزودیازپین ها فقط به عنوان یک اقدام موقت مفید هستند و فقط به روش های زیر قابل استفاده هستند :

• گاهی اوقات، برای کمک به خوابیدن یا زمانی که نمی توان اضطراب را با رویکردهای غیر دارویی کنترل کرد.
• روزانه، تا چند هفته، برای کمک به برقراری مجدد الگوهای خواب یا کاهش اضطراب در زمان انتظار برای اثربخشی یک داروی ضد افسردگی یا درمان دیگر.

برخی از افراد ممکن است به مدت طولانی تری حتی ماه ها یا سال ها به استفاده از بنزودیازپین ها ادامه دهند. برخی این کار را به این دلیل انجام می دهند که همچنان این داروها را مفید می دانند و با پزشک تجویز کننده خود توافق کرده اند که مزایای ادامه استفاده از آنها بیشتر از خطرات آن است. همچنین افرادی هستند که به استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین ها ادامه می دهند، زیرا پزشک تجویز کننده استفاده مجدد از آنها را بررسی نکرده است. در این مورد، از پزشک دیگری بخواهید که نسخه شما را بررسی کند.

آیا بنزودیازپین ها اعتیادآور هستند؟

زمانی که بنزودیازپین ها به طور مناسب یا روزانه برای چند هفته استفاده شوند، خطر اعتیاد پایینی دارند. با این حال، زمانی که بنزودیازپین‌ها به طور منظم برای بیش از چند هفته مصرف شوند، این خطر افزایش می‌یابد، به‌ویژه زمانی که آن‌ها در دوزهای بالاتر از حد معمول مصرف شوند. افرادی که سابقه سوء مصرف مواد دارند باید از مصرف بنزودیازپین ها اجتناب کنند یا آن ها را به حداقل برسانند زیرا در معرض خطر بالاتری برای معتاد شدن هستند.

علائم اعتیاد عبارتند از : ولع شدید برای اثرات دارو، مصرف بیش از حد مورد نظر دارو و ادامه مصرف دارو علیرغم مشکلاتی که ممکن است ایجاد کند. اعتیاد ممکن است با یا بدون وابستگی فیزیکی ایجاد شود.

آیا افراد مسن می توانند از بنزودیازپین ها استفاده کنند؟

حساسیت به اثرات بنزودیازپین ها با افزایش سن افزایش می یابد. وقتی افراد مسن این داروها را مصرف می‌کنند، ممکن است گیج شوند و هماهنگی ماهیچه‌ها کاهش پیدا کند و در معرض خطر افتادن، شکستگی لگن و تصادف با وسایل نقلیه موتوری قرار بگیرند.

اگر یک فرد مسن برای مدت بسیار طولانی به طور منظم بنزودیازپین ها را مصرف کرده باشد، روند مورد نیاز برای قطع مصرف آنها ممکن است طولانی و دشوار باشد. در برخی موارد، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که با ارزیابی منظم عوارض جانبی در طول روز، فرد مسن را تحت درمان قرار دهد.